April '45 - '95


Krap vief joar noa de bezetting,
kwam'n Vroomshoop en 'n Ham wier vriej.
Toen veul van oons of de ketting,
wiej belèèft det noe vanniej.


Het dreunt en davert deur de stroaten,
nooit is lawaai zó graag 'eheurd.
De mèènsen zint kats oet'eloaten.
want kiekt toch 's, wat noe gebeurt!
De Canadezen zint in antocht,
of he'j dee tanks nog neet 'eheurd?
Het liekt een bettie op een optocht,
den beide dörpen wier ópfleurt.
Want iederiene zat te wachten,
'wanneer toch komme wiej wier vriej!'
Het was oons nooit oet de gedachten,
doarumm' is iedereen noe bliej.
Tóch is 't gevoar nog neet 'eweken,
d'r zint nog Moffen hier en doar.
En het is hier ôk wal 'ebleken,
ziej zint d'r zo nog neet met kloar.
Wiej klummen op een paantserwagen,
de maachies driester nog dan wiej.
Tóch mussen ze oons mangs votjagen,
want 't scheeten gunk dan wier vanniej.
Het is noe vieftig joar 'elene,
wiej zint bevriejd begun april.
De oalderen hebt dit 'ezene
en vake maakt heer det nog stil.


Wiej zint dee tied toch neet vergetten?
Dee dolle bliedschop: 'wiej zint vriej!'
Wiej mut d'r wal op blieven letten:
de óorlogen zint neet veurbiej!
Loa'w blieven daanken veur de vrede
en helpen wee wödt onderdrukt,
met road en doad én met de bede,
dat toch de vredespoging'n lukt.


Henk Pool
april 1995